probrum

prŏbrum, i, n. [cf. Gr. propherein, to reproach; and opprobrium], a shameful or disgraceful act (class.; syn.: dedecus, flagitium).

I.

Lit.

A.

In gen.: qui, nisi probrum, omnia alia indelicta aestimant, Att. ap. Fest. p. 229 Müll.:

flagitium probrumque magnum expergefacis,

Plaut. Curc. 1, 3, 42:

ignaviae luxuriaeque probra,

Sall. J. 44, 5:

emergere ex paternis probris ac vitiis,

Cic. Verr. 2, 3, 69, § 162.—

B.

In partic., unchaste or immodest conduct, lewdness, unchastity, adultery:

Alcumenam insontem probri Amphitruo accusat,

Plaut. Am. 3, 1, 9:

exsequi,

id. Truc. 2, 5, 8:

vitii probrique plena,

id. Mil. 2, 5, 13:

probri insimulasti pudicissimam feminam,

Cic. Phil. 2, 38, 99; Ov. M. 10, 695:

probri suspicio,

Suet. Caes. 43; cf.:

aliquam habere cum summo probro,

Ter. And. 5, 3, 10; Liv. 25, 3; Tac. A. 3, 56:

probrum virginis Vestalis ut capite puniretur,

Fest. p. 241 Müll.—

II.

Transf., the disgrace arising from an infamous act, shame, reproach, disgrace, dishonor, infamy: ea tum compressa parit huic puerum, sibi probrum, Caecil. ap. Fest. p. 229 Müll.:

nemo id probro ducet Alcumenae,

Plaut. Am. 2, 1, 30:

ego jam tua probra aperibo omnia,

id. Truc. 4, 2, 50:

in probro esse,

Ter. Phorm. 5, 4, 6:

quem (Curium) censores senatu probri gratiā moverant,

Sall. C. 23, 1:

vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere,

to be reproachful, shameful, Cic. Rosc. Am. 17, 48:

postquam divitiae honori esse coeperunt, paupertas probro haberi,

Sall. C. 12, 1:

probrum castis, labem integris, infamiam bonis inferre,

Cic. Cael. 18, 42:

ut probrum objectare,

id. Tusc. 1, 2, 3:

probrum atque dedecus,

id. Rosc. Am. 24, 68:

terras implere probris,

Ov. H. 17, 208:

luere sanguine probra,

id. Ib. 567.—

B.

In partic., abuse, insult, reproachful language, a reproach, libel:

epistulae plenae omnium in me probrorum,

Cic. Att. 11, 9, 2:

aliquem probris maledictisque vexare,

id. Fl. 20, 48:

in isto tuo maledicto probrum mihi nullum objectas,

id. Dom. 29, 76:

probra dicere alicui,

Ov. A. A. 3, 49:

jactare in aliquem,

Liv. 29, 9:

ingerere probra,

id. 2, 45:

increpare multis ac servilibus probris,

Tac. A. 11, 37:

probra jacere,

id. H. 4, 45:

cumulare,

id. A. 1, 21:

aggerare,

id. ib. 13, 14:

componere,

id. ib. 16, 21:

probris lacessere,

Sen. Agam. 980:

probris omnibus contaminatus,

Suet. Vit. 4.